سالهاست که به دنبالش می‌گردم اما هنوز پیدایش نکرده‌ام!

شاید اگر خدا بودم خودم خلقش می‌کردم
همو را که صادق باشد و احساساتم را درک کند و من نیز او را درک کنم.

شاید بدینگونه کامل می‌شدم.

چند تا دوسم داری ؟ همیشه وقتی یکی ازم می پرسید چند تا دوسم داری یه عدد بزرگ

میگفتم... ولی وقتی تو ازم پرسیدی چند تا دوسم داری گفتم : یکی !!! میدونی چرا ؟چون

 قوی ترین و بزرگترین عددیه که میشناسم ... دقت کردی که قشنگترین و عزیز ترین

چیزای دنیا همیشه یکین ؟ ماه یکیه ... خورشید یکیه ... زمین یکیه ... خدا یکیه ... مادر

یکیه ... پدر یکیه ... تو هم یکی هستی ... وسعت عشق من به تو هم یکیه ... پس اینو بدون

 از الان و تا همیشه : یکی دوست دارم.

دستانم بوی گل میداد ،

مرا به جرم چیدن گل گرفتند ،

امّا هیچ کـَس فکرنکرد که شاید گلی کاشته باشم

 

نه بسته ام به کس دل

نه بسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج

رها رها رها من!!!

ز من هر آنچه او دور

چو دل به سینه نزدیک

به من هر آنچه نزدیک

از او جدا جدا من!!!

نه چشم دل به سویی

نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی

به یاد آشنا من

ستاره ها نهفنه

در آسمان ابری

دلم گرفته ای دوست

هوای گریه با من!!!

هوای گریه با من!!!

خیلی وقته که ندیدمت گلم

بی قرارم تا ببینمت گلم

تو سکوت پشت این پنجره ها

موندگارم تا ببینمت گلم

پیشکش نگاه تو قلب منه

یاد حرفات منو آتیش می زنه

همه هستیم به فدای تو گلم

با تو بودن تنها خواهش منه

کاشکی پرنده ای بودم

پر می زدم رو بومتون

شاید یه روز پنجره ها وا کنی

آبم بدی دونم بدی

عشقو خودت یادم بدی

شاید یه روز اسم منو صدا کنی

گریه هام مرهم دردای منه

بی صداست به عشق فریاد شدنه

این پرنده ی اسیر بی صدا

داره اسم تو رو فریاد می زنه

نفسای آخره آه ای خدا...

دل من جون داره می ده بی صدا

من می خوام یه بار دیگه ببینمش

تا بپرسم که چرا رفته چرا؟...

وقتی شکستی و دید شکستنی است

                          وقتی بریدی و دیدی بریدنی است

                                                            برعرش تکیه کن بر خویش تکیه کن

وقتی رها شدی و نشد هیچکس رها

تنها شدی .....غریب.....تنها تر از تمام غریبان روزگار

                                                          برعرش تکیه کن بر خویش تکیه کن

وقتی از موج خیز حادثه.....باری دلت گرفت

گویی تو گنگ خواب دیده و عالم تمام کرش

توعاجزی زگفتن و خلق از شنیدنش

                                                      برعرش تکیه کن بر خویش تکیه کن

افسوس که دیگر هنرم چارهء غم نیست

بر پنجرهء دیده ز غم پردهء نم نیست

غم ٬ دار و ندار دل سودا زدهء ماست

غم هم نبود در دل سودا زده ٬ غم نیست !

...

کی ؟ با چه ؟ چرا ثبت غم یار کنم من ؟

در ثبت غم یار چو یارای قلم نیست ...