دیدی تا حالا اگر کسی رو دوست داشته باشی دلت نمیاد اذیتش کنی؟

دلت نمیاد شیشه دلش رو با سنگ زخم زبون بشکنی؟

دلت نمیاد ازش پیش خدا شکایت کنی حتی اگر بره و همه چیزو با خودش ببره...

حتی اگر از اون فقط های های گریه ی شبانت بمونه و عطر اخرین نگاهش...

حتی اگر بعد از رفتنش پیچک دلت به شاخه نازک تنهایی تکیه کنه دیدی؟

هر گوشه و کنار شهر هر وقت کسی از کنارت رد میشه که بوی عطرش رو میده چه حالی میشی؟

بر میگردی و به اون رهگذر نگاه میکنی تا مطمئن بشی خودش نبوده

از دسته تو نیست

دله من از گریه پره

مثله تو طاقت نداره

واسه توهر دم می باره

دیگه اشکای من طاقت موندن ندارن

نباشی بی تو میمیرن می ریزن

بی تو هر دم می بارن

تو تمومه دنیامی

تو  تمومه حرفامی

تو همه لحظه گرمه عاشق بودنی

یه ستاره داره چشمک می زنه از اسمون

داره دلمو می بره

یه جای بی نام و نشون

اون ستاره همون چشمای تو تو اسمون

داره پر پر میزنه واسه دیدن اون