چه قدر سخت تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و
به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی‌ ، حس کنی هنوزم دوسش داری.....
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
همه وجودت له شده....چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی
 اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی....چه قدر سخته وقتی
 پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی
تا نفهمه هنوزم دوسش داری.......چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی
 و هزار با تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب بگی : گل من باغچه نو مبارک

اینم اف اچ ۱۶

زندگی

زندگی گل زردی است بنام غم ، فریاد بلندی است بنام آه ، آئینه شکسته ایست بنام دل

مروارید طلایی است بنام اشک

نیست هیچ بارانی اینجا  ***

در کنار  پنجره
من
حسرت  یک قطره باران
آسمانی گرم  و  روشن
ابر ها
 در کوچ  فردا
با  وجودش در زمستان
آرزوی نم نم آن
بس نگاهها آسمانی
نیست هیچ بارانی  اینجا

با وجود  باد خشمگین
شهر پیدا نیست هر جا
گرد و خاک هم در هوایش
می پرند

حیران و ویران
در خیالم
 با نگاهش
نم نم باران چه زیبا
تا بشوید شهر تشنه
نیست هیچ بارانی  اینجا

موج
در ساحل چه زیبا
می نشیند روی سنگها
قایق صیاد را او
می برد
در خواب و رویا
ماهیان رنگ  رنگش
در دل دریا فراوان
منتظر
از ریزش آن
نیست هیچ بارانی  اینجا