چی میشد گر دل اشفته ی من به شهر چشمای تو عادت نمیکرد
پرستوی نگاهت ناگهان از دل اشفته من هجرت نمیکرد
چه میشد اولین روزه جدایی برایم تا قیامت شب نمیشد
وجود پاک و سرشار از امیدم گرفتار سکوت شب نمیشد
چه میشد میتوانستم برایت غزل های بگویم عاشقانه
و یا در اخریم مصرع شعرم بگیرم از وجودت یک نشانه
چه میشد زیر باران نگاهت , گل نیلوفری را دیده بودم
و یا از باغ همسایه شبانه گل مریم برایت چیده بودم
چی میشد زیر سقف نیلی شب کنارم عاشقانه مینشستی
نمیگفتی
مسافر هستی
امشب تو بغض خسته ام را میشکستی 

تقدیم به تمام کسایکه یه روزی دلشون شکست و هرگز زخم دلشان مرحمی نداشت

خوب می دونم که دوست داری،عشقت پنهون بمونه

قلب منم خوب بلده، قصه ی پنهون بخونه

یادت می یاد چه بی هوا تو قلب من قدم زدی

یادت باشه که قلبت به هیچ کی غیر من ندی

دلم می خواد یه بار دیگه بهم بگی دوسم داری

قول بدی تا ابد باشی،هیچ جوری تنهام نذاری