خدا،انسان و عشق....
این است «امانتی» که بر دوش آدم سنگینی می کند
و این است آن«پیمانی»
که در نخستین بامداد خلقت با خدا بستیم،
و «خلافت» او را در کویر زمین تعهد کردیم
ما برای همین هبوط کردیم،
و این چنین است که به سوی او باز می گردیم.
انسان بیش از زندگی است
آنجا که هستی پایان می یابد
او،ادامه می یابد....
دکتر علی شریعتی
الهی :
شاد: بدانم که اول من نبودم تو بودی، آتش یافت با نور
شناخت تو آمیختیاز باغ وصال نسیم قرب تو
انگیختی،باران فردانیت بر گرد بشریت ریختی.با آتش
دوستی آب وگل بسوختی تا دیده عارف به دیدار خود
آموختی
قسمت از مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری
در میان خنده های تلخ من گریه پنهانیم را حس نکرد
در هجوم لحظه های بی کسی درد بی کس ماندنم را حس نکرد
آن که با آغاز من مانوس بود لحظه پایانیم را حس نکرد