تو به لیوان لب زدی و من بوسه به لیوان

آخر دیدی با چه مکری بوسه ز لبهای تو گرفتم

من به دو چیز عشق می ورزم یکی تو و دیگری وجود تو به دو چیز اعتقاد دارم یکی خدا و
 دیگری وجود تو من در این دنیا دو چیز می خواهم تو و دیگری خوشبختی تو آری آغاز دوست
 داشتن زیباست گر چه پایان راه ناپیداست من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن
زیباست.

 

وقتی که گریم میگیره

دلم میگه مبارکه

قدر اشکاتو بدون

هنوز چشات بی کلکه

 وقتی که گریم میگیره یه آسمون بارونیم

اما به کی بگم خدا           من تو دلم زندونیم

رفیقان بی وفا را کمتر از دشمن  

نمی دانم  

سرم قربان آن دشمن که بویی از  

وفا دارد

همه دوست دارند
 چشمهایشان را بگشایند
 و آنچه دوست دارند ببینند
 و در این حسرت، اندوهگینند
 اما من نه

   هر لحظه، که چشمهایم را
  به روی تمام دنیا می بندم
تو را میبینم
 به شادی حضور همیشگی ات
 در تک تک سلولهای روح و جسمم
 دنیا را از چشم تو، نگاه میکنم
 و همه چیز دلپذیر میشود
 دنیا را آنطور که هست
می پذیرم و می بینم
 زیرا تو با منی
یگانه ام

 

آدم که یاده گذشته هاش می یفته

چشمونش از گریه اشک آلود می شه

تصویری از روزهای رفته می بینه

که در اون هر چهره ای نا بود می شه

هر پرستویی که به سویی می پره

خبر پایون فصلی رو میبره

هر گل تازه ای که چشم باز می کنه

به خودم می گم که این نیز می گذره ...

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل

 بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی‌ ، حس کنی هنوزم دوسش داری چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو

 باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده

رفتم ز یادت اما

بدون نرفتی از یاد

ندیدی وقتی رفتی

واسه تو دست تکون داد

هرکی رسیده از راه

بهم میگه دیوونم

اخه ورد زبونمه

برگرد دردت به جونم

برگرد دردت به جونم

دلت چه جوری اومد

زدی خیلی ساده

تنهاش گذاشتی اما

دل به کسی نداده

هیچ از خودت می پرسی

                                          عاقبتم چی میشه

                                        نه مرده ام ، نه زنده

                                 زنده به گور همیشه

اهای خبر نداری

دمم داره میمیره

همدم بی کسی هات

تو بی کسی اسیره

..................

درود من به اولین کسی که نام عشق را آفرید

بنام کسی که لیلی را بسیار زیبا آفرید

به من بگوییدبدانم خدا نقش قلبش را چگونه کشید

که ما را لایق آن نقش ندید

خدا کند که ما وارثان مجنون باشیم

خدا کند که برای عشق صاحب دلی غرق خون باشیم

وای مردم باز اشتباه گرفتید

باز که سراغ حاکم و قاضی گرفتید

مرا دیگر یارای سخن گفتن با شما نیست

کاش برسد آن روزی که بدانید معنای

عشق و هوس یکی نیست

دستتون درد نکنه لطف کنید با اسم باران بزنید