فقط به خاطر یو گلم

من

 مثل دانش آموزی

 که دیوانه وار درس هندسه اش را دوست دارد

 تنها هستم ... !

دوست دارت سرباز مملکت

مریم

راستش این شعر از من نیست ولی من خیلی دوسش دارم و هر بار که می خونم حس جدیدی بهم منتقل میشه

.

.

.

نه از خاکم ،نه از بادم          نه در بندم، نه آزادم

نه آن لیلاترین مجنون          نه شیرینم،نه فرهادم

نه از آتش، نه از سنگم                   نه از رومم ،نه از زنگم

فقط مثل تو غمگینم              فقط مثل تو دلتنگم

چه غمگینم،چه تنهایم           نه پنهانم،نه پیدایم

نه آرامی به شب دارم           نه امیدی به فردایم

چه امیدی،چه فردایی           چه پنهانی،چه پیدایی

اگر خوشحال،اگر غمگین     چه فرقی داره تنهایی

تونیستی قصة دردم             سیاهم،ساکتم،سردم

اسیر خاکم وخسته               اگر سبزم،اگر زردم

اگر آبی تر از آبم                 اگر همزاد مهتابم

بدون توچه بی رنگم            بدون تو چه بی تابم

بیا از من جدایم کن              صدایم کن،صدایم کن

دلم از دست «من» خونه       بیا از «من» رهایم کن

نفست که می‌گیره سرت رو به عقب خم کن و سعی کن به نفس کشیدن فکر نکنی .. آروم باش .. آرووووم .. خیلی آرووووممم ... بخواب ٬ تا همیشه .. آااارووومم...!

تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست .....
تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن نیست.......
تنهایی را دوست دارم زیرا تجربه کرد م.........
تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند م هم تنهاست.......
تنهایی را دوست دارم زیرا .......
در کلبه تنهایی ایم در انتظار خواهم گریست وانتظار کشیدنم را پنهان
خواهم کرد ....

از شبنم عشق خاک آدم گل شد       صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

                  سر نشتر عشق بر رگ روح زدند       یک قطره فرو چکید و نامش دل شد

 من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانهء پر عشق و صفای من گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
خانهء ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دگر
خانهء دوست کجاست؟

زندگی مثل اوج پروازکلاغ پستِ