تو به من می خندی

تو به من می خندی من به یک روز سفید که دلم را جایی ، با مدادی کوچک ، بر دیوار خرابه ای دور نقش زدم  تو به من می خندی من به میخ  دیوار تا به کی ، پشت این قاب  کهنه ی قشنگ می ماند که بگوید : زندگی در چهار چوبش زیباست تو به من می خندی من به یک چرخ قدیمی که به یاد آسیابان پیر با این جریان ضعیف آب ، هنوز می چرخد تو به من  می خندی  من به یک طرح شطرنجی دور که از اینجا همه نور است ٬ همه نور تو من می خندی من هم با تو به خودم من هم با تو به خودم من هم با تو به خودم

این دل به مولا شکست دیگه همه چی تمومه

جاده سرنوشت در دسته تعمیره دور بزن این تقدیره

به قوله بچه های ۰۲۸۱غم مخور ماهی بخور

بغض خنده

امروز وقتی که از کافی نت اومدم بیرون

تا خونه پیاده اومدم

البته با یکی از دوستان بودم

نمی دونم دسته خودم نبودم

مثله یه دیونه که هیچی نمی فهمه

شکِ خیلی بزرگی به من وارد کردی خیلی بزرگ

از کافی ینت تا خونه هی بلند بلند می خندیدم

واییییی

مردم ها رو

چه جوری نگاه می کردند

اصلا دسته خودم نبودم

بهد از 4 ماه بغض اول باری بود که این جوری خندیدم

ممنون از این بایت که….

ولی چه فایده خواستی ………..

چه فایده وقتی نیستی

اومدم خونه گفتم امروز چندمه هیچکی هیچکی یادشون نبود که…….

حالا ارزش زندگی کردن داره

زندگی که هیچکی برات ارزش …….

وقتی گلدون خونمون شکست
پدرم گفت : قسمت این بود...
 مادرم گفت : هیف شد...
خواهرم گفت : قشنگ بود...
داداشم گفت : کاش دوتا داشتیم......
اما وقتی دل من شکست کسی به فکرش نبود ...

 

تو این زمونه