زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته بجاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد

من و تو
مثل قطب‏های ناهمنام
دو آهنرباییم
کاش آن‏قدر قوی بودیم
که «فاصله» برایمان
معنایی نداشت

برای همه دنیا یک نفر هستی

اما برای من همه دنیایی.