آدم که یاده گذشته هاش می یفته

چشمونش از گریه اشک آلود می شه

تصویری از روزهای رفته می بینه

که در اون هر چهره ای نا بود می شه

هر پرستویی که به سویی می پره

خبر پایون فصلی رو میبره

هر گل تازه ای که چشم باز می کنه

به خودم می گم که این نیز می گذره ...

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل

 بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی‌ ، حس کنی هنوزم دوسش داری چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو

 باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده

رفتم ز یادت اما

بدون نرفتی از یاد

ندیدی وقتی رفتی

واسه تو دست تکون داد

هرکی رسیده از راه

بهم میگه دیوونم

اخه ورد زبونمه

برگرد دردت به جونم

برگرد دردت به جونم

دلت چه جوری اومد

زدی خیلی ساده

تنهاش گذاشتی اما

دل به کسی نداده

هیچ از خودت می پرسی

                                          عاقبتم چی میشه

                                        نه مرده ام ، نه زنده

                                 زنده به گور همیشه

اهای خبر نداری

دمم داره میمیره

همدم بی کسی هات

تو بی کسی اسیره

..................