••»»(دوستت دارم همین)»»~••

••»»(َAloNe BoYَ)»»~••

••»»(دوستت دارم همین)»»~••

••»»(َAloNe BoYَ)»»~••

چند تا دوسم داری ؟ همیشه وقتی یکی ازم می پرسید چند تا دوسم داری یه عدد بزرگ

میگفتم... ولی وقتی تو ازم پرسیدی چند تا دوسم داری گفتم : یکی !!! میدونی چرا ؟چون

 قوی ترین و بزرگترین عددیه که میشناسم ... دقت کردی که قشنگترین و عزیز ترین

چیزای دنیا همیشه یکین ؟ ماه یکیه ... خورشید یکیه ... زمین یکیه ... خدا یکیه ... مادر

یکیه ... پدر یکیه ... تو هم یکی هستی ... وسعت عشق من به تو هم یکیه ... پس اینو بدون

 از الان و تا همیشه : یکی دوست دارم.

دستانم بوی گل میداد ،

مرا به جرم چیدن گل گرفتند ،

امّا هیچ کـَس فکرنکرد که شاید گلی کاشته باشم

 آیناز

نه بسته ام به کس دل

نه بسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج

رها رها رها من!!!

ز من هر آنچه او دور

چو دل به سینه نزدیک

به من هر آنچه نزدیک

از او جدا جدا من!!!

نه چشم دل به سویی

نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی

به یاد آشنا من

ستاره ها نهفنه

در آسمان ابری

دلم گرفته ای دوست

هوای گریه با من!!!

هوای گریه با من!!!

خیلی وقته که ندیدمت گلم

بی قرارم تا ببینمت گلم

تو سکوت پشت این پنجره ها

موندگارم تا ببینمت گلم

پیشکش نگاه تو قلب منه

یاد حرفات منو آتیش می زنه

همه هستیم به فدای تو گلم

با تو بودن تنها خواهش منه

کاشکی پرنده ای بودم

پر می زدم رو بومتون

شاید یه روز پنجره ها وا کنی

آبم بدی دونم بدی

عشقو خودت یادم بدی

شاید یه روز اسم منو صدا کنی

گریه هام مرهم دردای منه

بی صداست به عشق فریاد شدنه

این پرنده ی اسیر بی صدا

داره اسم تو رو فریاد می زنه

نفسای آخره آه ای خدا...

دل من جون داره می ده بی صدا

من می خوام یه بار دیگه ببینمش

تا بپرسم که چرا رفته چرا؟...

 


وقتی شکستی و دید شکستنی است

                          وقتی بریدی و دیدی بریدنی است

                                                            برعرش تکیه کن بر خویش تکیه کن

وقتی رها شدی و نشد هیچکس رها

تنها شدی .....غریب.....تنها تر از تمام غریبان روزگار

                                                          برعرش تکیه کن بر خویش تکیه کن

وقتی از موج خیز حادثه.....باری دلت گرفت

گویی تو گنگ خواب دیده و عالم تمام کرش

توعاجزی زگفتن و خلق از شنیدنش

                                                      برعرش تکیه کن بر خویش تکیه کن

 

افسوس که دیگر هنرم چارهء غم نیست

بر پنجرهء دیده ز غم پردهء نم نیست

غم ٬ دار و ندار دل سودا زدهء ماست

غم هم نبود در دل سودا زده ٬ غم نیست !

...

کی ؟ با چه ؟ چرا ثبت غم یار کنم من ؟

در ثبت غم یار چو یارای قلم نیست ...

دلم عاشقه گل من میدونی
                  بگو تا ابد پیش من می مونی

تو رو دوست دارم با دل و جونم
                                  تا دنیا دنیاست با تو می مونم

وقتی چشماتو روبروم می بینم
                  وقتی
عزیزم
پیش تو می شینم

نمیشه پنهون می خوامت از جون
                                 عشقت از قلبم نمیره بیرون

نازنینم ،   با تو بودن    واسه من    
خواب و رویاس

                                         بیا پیشم    تو نباشی  این دل من   خیلی تنهاس

آرزومه     با تو باشم     تا ببینی دل     چه حالی می شه


                              بی تو تنهام    تورو می خوام 

 

وقتی در شب راه می رفتم

و در جستجوی پناهگاه گرمی بودم

از کنارم گذشت

گفتم:

" هی نگاه کن ! روی مژه هایت دانه های برف ریخته است "

و او گفت:

"این برف نیست

پرهای بالشی است که خدا در آسمان تکانده است..."

و سپس لبهای خندانش را گشود

تا برفی را فوت کند

و ما هر دو خندیدیم

بعد به چشمانش نگاه کردم

و دیدم که چشمانش ، گرمترین پناهگاه جهان است...

 

بر برگ سفیدی به سفیدی قلب پاک مهربانت
نقاشی کن عکس خورشید را
و در پشت پنجره سرد تنهاییم بگذار
تا که بر من بتابد
و روح یخ‌بسته‌ام را حرارتی جاودانه بخشد

بر برگ سفیدی به سفیدی قلب پاک مهربانت
نقاشی کن امواج آبی دریا را
تا ماهی کوچک قلبم
در آن آرامش آبی
از حس بی‌تابی رها گردد

نقاشی کن عکس چابک عشق را
تا مرا ببرد
ببرد به
آنجایی که فقط تو باشی و من باشم و عشق و نور

برایم نقاشی کن
نم نم باران را
تا شوره‌زار خشک دل‌تنگی‌ام
دشتی سرسبز گردد آشیان شقایق‌ها
نقاشی کن سایه‌بان امنیت را
تا در زیر آن ببافم فرشی از جنس آرامش
و بنشینم
بنشینم در انتظار تو

بر برگ سفیدی به سفیدی قلب پاک مهربانت
نقاشی کن عکس خوشبختی را
و بر دیوار زندگی‌ام بیاویز
نقاشی کن کوهی بلند را
تا بر قله آن کوه بلند
در گوش آسمان بخوانم
که آه .....
من چقدر خوشبختم
خوشبخت

نقاشی کن عکس خورشید را
و در پشت پنجره تنهایی‌ام بگذار
تا بر من بتابد
و روح یخ‌بسته‌ام را
حرارتی جاودانه بخشد
نقاشی کن کوهی بلند را
تا بر قله آن کوه بلند
در گوش آسمان بخوانم

نقاشی کن عکس خورشید را
کوهی بلند را
و اسب چابک عشق را
تا مرا ببرد
ببرد به آنجا که
فقط عشق و نور باشد و تو باشی و من باشم