تنهای تنها

تو اینجا نیستی ! تنهای تنها ، با سکوتی سخت درگیرم

و می دانم ، اگر دیگر نیایی ،

 در غروبی سرد و غمبار و پر از تردید می میرم !

 امید بازگشت تو ، مرا زنده نگه می دارد و آری

  تو می آیی !

تو می آیی بهانه من ،

  و می دانم دوباره شاخه های خشک احساسم ،

 جوانه می زند ،

لبریز از عشق و شکوه زندگی می گردد و با تو ،

 تمام لحظه های تلخ پاییز و زمستان را ،

 تمام لحظه های بی تو بودن را ،

تمام خاطرات سرد و بی روح نبودت را ،

  شبیه قاصدک ، در دست های باد می اندازد و دیگر ،

 به آن فصل پر از دلتنگی و سرما می نشیند